《洞仙歌·冰肌玉骨》 苏轼〔宋代〕 仆七岁时，见眉州老尼，姓朱，忘其名，年九十岁。自言尝随其师入蜀主孟昶宫中，一日大热，蜀主与花蕊夫人夜纳凉摩诃池上，作一词，朱具能记之。今四十年，朱已死久矣，人无知此词者，但记其首两句，暇日寻味，岂《洞仙歌》令乎？乃为足之云。 bīnɡjīxiānɡēlìnɡhūnǎiwèizúzhīyúnsǐjiǔyǐrénwúzhīcǐcízhědànjìqíshǒuliǎnɡjùxiárìxúnwèiqǐdònɡrényènàliánɡmóhēchíshànɡzuòyìcízhūjùnénɡjìzhījīnsìshíniánzhūyǐyánchánɡsuíqíshīrùshǔzhǔmènɡchǎnɡɡōnɡzhōnɡyírìdàrèshǔzhǔyǔhuāruǐfūpúqīsuìshíjiànméizhōulǎoníxìnɡzhūwànɡqímínɡniánjiǔshísuìzìsūshìsònɡdàidònɡxiānɡēbīnɡjīyùɡǔ冰肌玉骨，自清凉无汗。水殿风来暗香满。绣帘开，一rénwèiqǐnqīzhěnchāihénɡbìnluànyùɡǔzìqīnɡliánɡwúhànshuǐdiànfēnɡláiànxiānɡmǎnxiùliánkāiyìdiǎnmínɡyuèkuīrén点明月窥人，人未寝，欹枕钗横鬓乱。 起来携素手，庭户无声，时见疏星渡河汉。试问夜如何？qǐláixiésùshǒutínɡhùwúshēnɡshíjiànshūxīnɡdùhéhànshìwènyèrúhé夜已三更，金波淡，玉绳低转。但屈指西风几时来，又不道流年暗中偷换。 dàoliúniánànzhōnɡtōuhuànyèyǐsānɡēnɡjīnbōdànyùshénɡdīzhuǎndànqūzhǐxīfēnɡjǐshíláiyòubú——完 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/9c60a41a89d63186bceb19e8b8f67c1cfbd6eed4.html