《满庭芳·碧水惊秋》 秦观〔宋代〕 碧水惊秋，黄云凝暮，败叶零乱空阶。洞房人静，斜月照徘徊。又是重阳近也，几处处，砧杵声催。西窗下，fēnɡyáocuìzhúyuèzhàopáihuáiyòushìchónɡyánɡjìnyějǐchùchùzhēnchǔshēnɡcuīxīchuānɡxiàbìshuǐjīnɡqiūhuánɡyúnnínɡmùbàiyèlínɡluànkōnɡjiēdònɡfánɡrénjìnɡxiéqínɡuānsònɡdàimǎntínɡfānɡbìshuǐjīnɡqiū风摇翠竹，疑是故人来。 shānɡhuáiyíshìɡùrénlái伤怀。增怅望，新欢易失，往事难猜。问篱边黄菊，màndàochóuxūtìjiǔjiǔwèixǐnɡchóuyǐxiānhuípínɡlánjiǔjīnzēnɡchànɡwànɡxīnhuānyìshīwǎnɡshìnáncāiwènlíbiānhuánɡjú知为谁开。谩道愁须殢酒，酒未醒、愁已先回。凭阑久，金波渐转，白露点苍苔。 ——完 bōjiànzhuǎnbáilùdiǎncānɡtáizhīwèishuíkāi 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/da13c5d4f311f18583d049649b6648d7c0c708df.html