~ 醉翁亭记huánchújiēshānyěqíxīnánzhūfēnglín环滁（chú）皆山也。其西南诸峰，林hèyóuměiwàngzhīwèiránérshēnxiùzhělángyá壑(hè)尤美。望之蔚然而深秀者，琅琊yěshānxíngliùqīlǐjiànwénshuǐshēng（láng yá）也。山行六七里，渐闻水声chánchánérxièchūyúliǎngfēngzhījiānzhě潺（chán）潺而泻出于两峰之间者，niàngquányěfēnghuílùzhuǎnyǒutíngyìránlínyú酿泉也。峰回路转，有亭翼然临于quánshàngzhězuìwēngtíngyězuòtíngzhěshuíshān泉上者，醉翁亭也。作亭者谁山zhīsēngzhìxiānyěmíngzhīzhěshuítàishǒuzìwèi之僧智仙也。名之者谁太守自谓yětàishǒuyǔkèláiyǐnyúcǐyǐnshǎozhézuì也。太守与客来饮于此，饮少辄(zhé)醉，érniányòuzuìgāogùzìhàoyuēzuìwēngyě而年又最高，故自号曰“醉翁”也。zuìwēngzhīyìbúzàijiǔzàihūshānshuǐzhījiānyě醉翁之意不在酒，在乎山水之间也。shānshuǐzhīlèdézhīxīnéryùzhījiǔyě山水之乐，得之心而寓之酒也。 ruòfúrìchūérlínfēikāiyúnguīéryánxué若夫（fú）日出而林霏开，云归而岩穴mínghuìmíngbiànhuàzhěshān（xué）暝（míng），晦（huì）明变化者，山jiānzhīzhāomùyěyěfāngfāéryōuxiāngjiāmùxiù间之朝暮也。野芳发而幽香，佳木秀érfányīnfēngshuānggāojiéshuǐluòérshíchūzhě而繁阴，风霜高洁，水落而石出者，shānjiānzhīsìshíyěcháoérwǎngmùérguīsìshí山间之四时也。朝而往，暮而归，四时zhījǐngbùtóngérlèyìwúqióngyě之景不同，而乐亦无穷也。 zhìyúfùzhěgēyútúxíngzhěxiūyúshùqiánzhě至于负者歌于途，行者休于树，前者hūhòuzhěyìngyǔlǚtíxiéwǎngláiér呼，后者应，伛（yǔ）偻（lǚ）提携，往来而bùjuézhěchúrényouyělínxīéryúxīshēnéryú不绝者，滁人游也。临溪而渔，溪深而鱼 féiniàngquánwéijiǔquánxiāngérjiǔlièshān肥。酿泉为酒，泉香而酒洌（liè）；山yáoyěsùzáránérqiánchénzhětàishǒu肴（yáo）野蔌（sù），杂然而前陈者，太守yànyěyànhānzhīlèfēisīfēizhúshèzhě宴也。宴酣（hān）之乐，非丝非竹，射者zhōngyìzhěshènggōngchóujiāocuòqǐzuò中，弈者胜，觥（gōng）筹交错，起坐érxuānhuázhězhòngbīnhuānyěcāngyánbáifàtuí而喧哗者，众宾欢也。苍颜白发，颓ránhūqíjiānzhětàishǒuzuìyě（tuí）然乎其间者，太守醉也。 yǐérxīyángzàishānrényǐngsǎnluàntài 已而夕阳在山，人影散乱，太shǒuguīérbīnkècóngyěshùlínyīnyìmíng守归而宾客从也。树林阴翳（yì），鸣shēngshàngxiàyóurénqùérqínniǎolèyěránérqín声上下，游人去而禽鸟乐也。然而禽niǎozhīshānlínzhīlèérbùzhīrénzhīlèrénzhī鸟知山林之乐，而不知人之乐；人知cóngtàishǒuyouérlèérbùzhītàishǒuzhīlèqílè从太守游而乐，而不知太守之乐其乐yězuìnéngtóngqílèxǐngnéngshùyǐwénzhětài也。醉能同其乐，醒能述以文者，太shǒuyětàishǒuwèishuílúlíngōuyángxiūyě守也。太守谓谁庐陵欧阳修也。 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/a7507dcb27c52cc58bd63186bceb19e8b8f6ec81.html