灵乌赋（宋朝·范仲淹）拼音版 灵乌赋 作者:宋朝·范仲淹 méi jūn shèng yú zuò shì fù céng bú wǒ bǐ ér jì yǐ wéi hǎo 梅君圣俞作是赋，曾不我鄙，而寄以为好。shù jǐ gǎn wù zhī yì tóng guī ér shū tú yǐ ěr zhī wéi qín xī yīn miǎn ér hé zhī 因勉而和之，庶几感物之意同归而殊涂矣。 “灵乌灵乌，尔之为禽兮，何不高líng wū líng wū hé bú gāo xiáng ér yuǎn 翔而远将zhù 翥？何为号呼于人兮，告吉凶而逢怒？方tú huǐ yān ér wáng lù hé wéi hào hū yú rén xī gào jí xiōng ér féng nù fāng jiāng shé ěr chì ér pēng ěr qū bǐ yǎ yǎ xī rú sù yīn yáng zhī hán yù mǔ zhī wēi cháo 折尔翅而烹尔躯，徒悔焉而亡路。” 彼哑哑兮如诉，请臆对而心谕：“我有wǒ yǒu zhì xī qǐng yì duì ér xīn yù wǒ yǒu shēng xī 生兮，累lèi 阴阳之含育；我有质兮，处天地之覆露。母之危tuō zhǔ rén zhī jiā shù jīn bú wǒ fá chù tiān dì zhī fù lù zhǎng cí 长慈巢，托主人之佳树。斤不我伐，弹不我艰，主之仁兮则安。度春juàn tíng kē xī zhǔ zhī rén xī zé ān dù chūn fēng xī dàn bú wǒ pú 仆。母之鞠兮孔mǔ zhī jū xī kǒng jiān 风兮，sī 既成jì chéng wǒ yǐ yǔ hàn 我以羽翰；眷声庭柯兮，欲去君而盘jǐng yú wèi xíng yù qù jūn ér pán huán 桓。思bào zhī yì 报之意，厥jué shēng huò yì 或异。警于未形，恐于未炽。bú zhī wǒ zhě wèi xiōng zhī lèi kǒng yú wèi chì zhī wǒ zhě wèi jí zhī xiān zhī zé fǎn zāi yú shēn wàng 知我者谓吉之先，不知我者谓凶之类。故告gù gào 之则反灾于身，不告之者则稔祸于人。主恩或忘，我怀靡臧。虽死而告，为妖于庭，惧而修德，俾王bǐ wáng zhī shèng jù ér xiū dé wǒ huái mí zāng suī sǐ ér gào wéi xiōng zhī fáng bú gào zhī zhě zé rěn huò yú rén zhǔ ēn huò yì yóu 凶之防。亦由sāng yāo yú tíng 桑bǐ wáng zhī xìng 之兴；雉怪于鼎，甚逊，人言曷狂；彼不世rén yán hé bǐ bú shì lín qǐ yǐ zhì guài yú dǐng jù ér xiū dé bìng 惧而修德，俾王病。彼希声之盛。天听tiān tīng shèn xùn bǐ xī shēng zhī fèng huáng 之凤伤皇，亦见讥于楚yì jiàn jī yú chǔ kuáng zhī qí lín 之麒麟，亦见yì jiàn shāng yú lǔ rén 于鲁人。凤岂以讥而不灵，麟岂以fèng qǐ yǐ jī ér bú líng shāng ér bú rén biàn 伤而不仁？故割而可卷，孰为神shú wéi yīng qióng gù gē ér kě juàn shú wéi shén bīng 兵；焚而可。胡苟fén ér kě hú 变，孰为英琼。宁níng míng ér sǐ 鸣而死，不默而生fēng shí ér féi bú mò ér shēng bú xué tài cāng zhī shǔ xī jié xī wéi wú jiāng ān guī 不学太仓之鼠兮，何必仁为，丰食而肥。仓yòu bú xué huāng chéng zhī hú xī hé bì rén wéi cāng gǒu hé bì yì níng jì 竭兮，吾将安归？又不学为，深shēn xué ér wēi 荒城之狐兮，何必义畴依？宁骥鹓鹐之饥穴而威。chéng gǒu pǐ xī 城苟圮兮，吾将wú jiāng chóu yī 子之困于驰骛兮，驽骀泰于刍yú yún xiāo xī yún xī zǐ zhī kùn yú chí wù xī nú dài tài yú chú yǎng 养。宁níng yuān qiān zhī jī 于云霄兮，鸱鸢饫乎草yǔ yù wú yán chī yuān yù hū cǎo mǎng 莽。君不见jūn bú jiàn zhòng ní zhī 仲尼之云兮，予欲无言。累累四方，曾不得而已焉。又不孟轲之志兮，yǎng qí hào rán lèi lèi sì fāng céng bú dé ér yǐ yān yòu bú jiàn mèng kē zhī zhì xī 见养其浩然。huáng huáng sān yuè 皇皇三月，乾。céng hé gǎn yǐ xiū yān 曾何敢以休焉。此小者优优，而大者乾ài yú zhǔ xī zì tiān cǐ xiǎo zhě yōu yōu ér dà zhě qián qián wǒ wū yě qín yú mǔ xī zì tiān rán rén wú yán xī shì rán 我乌也勤于母兮自天，爱于主兮自天；人有言兮是然，人无言兮是然。” rén yǒu yán xī shì 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/eb46cc215bfafab069dc5022aaea998fcc2240f6.html