黠之鼠文言文拼音版 xiáshǔfù黠鼠赋 [宋代] 苏轼 sòngdàisūshìsūzǐyèzuòyǒushǔfāngnièfǔchuángérzhǐzhījìzhǐfùzuòshǐtóngzǐzhú苏子夜坐，有鼠方啮。拊床而止之，既止复作。使童子烛zhīyǒutuózhōngkōngxiāoxiāoáoáoshēngzàituózhōngyuēyīcǐshǔ之，有橐中空。嘐嘐聱聱，声在橐中。曰：“噫！此鼠zhījiànbìérbùdéqùzhěyěfāérshìzhījìwúsuǒyǒujǔzhúérsuǒzhōngyǒu之见闭而不得去者也。”发而视之，寂无所有，举烛而索，中有sǐshǔtóngzǐjīngyuēshìfāngnièyěérjùsǐyěxiàngwèihéshēngqǐqíguǐ死鼠。童子惊曰：“是方啮也，而遽死也？向为何声，岂其鬼yēfùérchūzhīduòdìnǎizǒusuīyǒumǐnzhěmòcuòqíshǒu耶？”覆而出之，堕地乃走，虽有敏者，莫措其手。 sūzǐtànyuēyìzāishìshǔzhīxiáyěbìyútuózhōngtuójiānérbùkěxuéyě苏子叹曰：“异哉，是鼠之黠也！闭于橐中，橐坚而不可穴也。gùbùnièérnièyǐshēngzhìrénbùsǐérsǐyǐxíngqiútuōyěwúwényǒushēng故不啮而啮，以声致人；不死而死，以形求脱也。吾闻有生，mòzhìyúrénrǎolóngfájiāodēngguīshòulínyìwànwùérjūnzhīzújiànshǐyú莫智于人。扰龙伐蛟，登龟狩麟，役万物而君之，卒见使于yīshǔduòcǐchóngzhījìzhōngjīngtuōtùyúchǔnǚwūzàiqíwéizhìyě一鼠，堕此虫之计中，惊脱兔于处女，乌在其为智也？” zuòérjiǎmèisīniànqígùruòyǒugàoyúzhěyuērǔwéiduōxuéérshízhī坐而假寐，私念其故。若有告余者，曰：“汝为多学而识之，wàngdàoérwèijiànyěbùyīyúrǔérèryúwùgùyīshǔzhīnièérwéizhībiànyěrén望道而未见也，不一于汝而二于物，故一鼠之啮而为之变也。人néngsuìqiānjīnzhībìérbùnéngwúshīshēngyúpòfǔnéngbóměnghǔbùnéngwú能碎千金之璧而不能无失声于破釜，能搏猛虎不能无biànsèyúfēngchàicǐbùyīzhīhuànyěyánchūyúrǔérwàngzhīyēyúmiǎnérxiào变色于蜂虿，此不一之患也。言出于汝而忘之耶！”余俛而笑，yǎngérjiàoshǐtóngzǐzhíbǐjìyúzhīzuò仰而觉。使童子执笔，记余之作。 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/31168fbdf51fb7360b4c2e3f5727a5e9846a274b.html