shǔdàonánlǐbái蜀道难(李白） yīxūxīwēihūgāozāishǔdàozhīnánnányú噫吁嚱！危青四天!蚕乎高哉！蜀道之难，难茫于丛及鱼凫，开秦国何然！shàngqīngtiāncáncóngjíyúfúkāiguóhémángrán上尔来万八千岁,不与塞通人ěrláisìwànbāqiānsuìbùyǔqínsàitōngrényānxī烟。西巅.地栈dāngtàibáiyǒuniǎodàokěyǐhéngjuééméidiāndì当崩太白有鸟道,可以横绝峨眉天bēngshāncuīzhuàngshìsǐ山摧壮士相钩连.上有死，然六龙ránhòutiāntīshízhàn后梯石回日之高标,xiānggōuliánshàngyǒuliùlónghuírìzhīgāobiāoxiàyǒuchōngbōnìzhézhīhuíchuān下有冲波逆折之回川尚不得过，猿步九猱欲度愁。黄鹤之飞huánghèzhīfēi援。青参泥何井shàngbùdéguòyuánnáoyùdùchóupānyuánqīngníhé攀pánpánbǎibùjiǔzhéyíngyánluánménshēnlìjǐng盘盘，百胁折萦岩峦。扪历yǎngxiéxīyǐshǒufǔyīngzuòchángtàn仰息,以君手抚膺坐长 问西游何时还?畏途叹。 巉岩不可绕wènjūnxīyóuhéshíháiwèitúchányánbùkě见悲鸟号古木，pāndànjiànbēiniǎoháogǔmù攀。但林道朱绝万为间.又闻子规啼夜青xióngfēicícóngrào雄飞雌从línjiānyòuwénzǐguītíyèyuè之难，难于上月，chóukōngshānshǔ愁空山.蜀凋人听此dàozhīnánnányúshàngqīngtiānshǐréntīngcǐdiāo天，使zhūyánliánfēngqùtiānbùyíngchǐkūsōngdàoguàyǐ颜！连峰去天不盈尺，枯松倒挂倚juébìfēituānpùliúzhēngxuānhuīpīngyázhuǎnshí壁。飞壑乎湍瀑流争喧豗，砯远崖转石wànhèléiqíxiǎnyěruòcǐjiēěryuǎndàozhīrénhú雷。其来险也若此，嗟尔道之人，胡wèihūláizāi 夫莫剑阁哉。 峥嵘而崔嵬，一夫为当关，万豺jiàngézhēngróngércuīwéiyīfūdāngguānwàn开。所fūmòkāisuǒshǒuhuòfěiqīnhuàwèilángyǔchái守或匪亲，化狼与。cháobìměnghǔxībìchángshémóyáshǔnxuèshārén朝避猛虎，夕避城虽长蛇，磨牙早吮血，杀人道rúmájǐnchéngsuīyúnlèbùrúzǎohuánjiāshǔdào如麻。锦之云乐，不如还家。蜀望zhīnánnányúshàngqīngtiāncèshēnxīwàngchángzī难，难于上青天，侧身西长咨jiē 嗟。 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/6fa1fdc65cbfc77da26925c52cc58bd631869301.html