shǔdàonánlǐbái蜀道难(李白) yīxūxīwēihūgāozāishǔdàozhīnánnányú噫吁嚱！危青四天!蚕乎高哉！蜀道之难，难茫于丛及鱼凫，开秦国何然！shàngqīngtiāncáncóngjíyúfúkāiguóhémángrán上尔来万八千鸟岁，不与塞通人ěrláisìwànbāqiānsuìbùyǔqínsàitōngrényānxī烟.西。地栈dāngtàibáiyǒuniǎodàokěyǐhéngjuééméidiāndì当崩太白有道，可以士横绝峨眉天巅bēngshāncuīzhuàngshìsǐ山摧壮死，然六ránhòutiāntīshízhàn后梯石龙回日之高标,xiānggōulián相钩连下有冲。shàngyǒuliùlónghuírìzhīgāobiāo上有折之回川。黄鹤之飞xiàyǒuchōngbōnìzhézhīhuíchuān波逆尚不得过，猿步九猱欲度萦愁huánghèzhīfēi援。青参泥何井shàngbùdéguòyuánnáoyùdùchóupānyuánqīngníhé攀pánpán盘仰胁盘，百bǎibùjiǔzhéyíngyánluánménshēnlìjǐng折岩峦.扪历手抚膺坐长叹。 途巉岩不可绕yǎngxiéxīyǐshǒufǔyīngzuòchángtàn息，以君 问西游何时还?畏wènjūnxīyóuhéshíháiwèitúchányánbùkě见悲鸟号古木，pāndànjiànbēiniǎoháogǔmù攀。但林道朱绝万为间。又闻子规啼夜青xióngfēicícóngrào雄飞雌从愁空山。蜀凋línjiānyòuwénzǐguītíyèyuèchóukōngshānshǔ月，dàozhīnánnányúshàngqīngtiānshǐréntīngcǐdiāo之难，难于上天，使人听此zhūyánliánfēngqùtiānbùyíngchǐkūsōngdàoguàyǐ颜！连峰去天不盈尺，枯松倒挂倚juébìfēituānpùliúzhēngxuānhuīpīngyázhuǎnshí壁.飞湍瀑流争喧豗，砯远崖转石wànhèléiqíxiǎnyěruòcǐjiēěryuǎndàozhīrénhú壑乎雷.其来险也若此，嗟尔道之人,胡wèihūláizāi 夫莫剑阁哉。 峥嵘而崔嵬，一夫为当关，万豺jiàngézhēngróngércuīwéiyīfūdāngguānwàn开。所fūmòkāisuǒshǒuhuòfěiqīnhuàwèilángyǔchái守或匪亲,化狼与。cháobìměnghǔxībìchángshémóyáshǔnxuèshārén朝避猛虎,夕避虽长蛇,磨牙早吮血，杀人道rúmájǐnchéngsuīyúnlèbùrúzǎohuánjiāshǔdào如麻.锦之城云乐,不如还家。蜀望zhīnánnányúshàngqīngtiāncèshēnxīwàngchángzī难,难于上青天，侧身西长咨jiē 嗟. 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/ae818a8ba06925c52cc58bd63186bceb18e8ed64.html