shǔdàonánlǐbái蜀道难(李白) yīxūxīwēihūgāozāishǔdàozhīnánnányúshàngqīngtiāncáncóng上青天!蚕丛然!尔来四万八千岁，不与秦塞通人烟。山摧壮 噫吁嚱!危乎高哉!蜀道之难，难于及鱼凫，开国何茫jíyúfúkāiguóhémángráněrláisìwànbāqiānsuìbùyǔqínsàitōngrényān西当太白有鸟道，可以横绝峨眉巅。地崩xīdāngtàibáiyǒuniǎodàokěyǐhéngjuééméidiāndìbēngshāncuīzhuàng士死，然后天梯石栈标，下有猿冲shìsǐránhòutiāntīshízhànxiānggōuliánshàngyǒuliùlónghuírìzhīgāo相钩连。上川。黄有六龙回日之高尚波逆折之回鹤之飞不得过，biāoxiàyǒuchōngbōnìzhézhīhuíchuānhuánghèzhīfēishàngbùdéguò猱欲度愁攀yuánnáoyùdùchóupānyuánqīngníhépánpánbǎibùjiǔzhéyíngyánluánménshēnlìjǐngyǎngxiéxī扪 参历井仰胁息，以手抚膺坐援。青泥何盘盘，百步九折萦岩峦。yǐshǒufǔyīngzuòchángtàn长叹。 wènjūnxīyóuhéshíháiwèitúchányánbùkěpāndànjiànbēiniǎoháo问君西游何时还畏途巉岩不可攀。但见悲鸟号空山。gǔmùxióngfēicícóngràolínjiānyòuwénzǐguītíyèyuèchóukōngshān古木，雄飞雌从绕林间。又闻子规啼夜月，愁蜀道之难，难于上天不盈尺，枯松转shǔdàozhīnánnányúshàngqīngtiānshǐréntīngcǐdiāozhūyánliánfēngqù青天，使人听此凋朱颜!连峰去tiānbùyíngchǐkūsōngdàoguàyǐjuébìfēituānpùliúzhēngxuānhuīpīngyá倒挂倚绝壁。飞湍瀑流争喧豗，砯崖zhuǎnshíwànhèléiqíxiǎnyěruòcǐjiēěryuǎndàozhīrénhúwèihūláizāi石万壑雷。其险也若此，嗟尔远嵘而崔嵬，一夫当 剑阁峥道之人，胡为乎来哉。 jiàngézhēngróngércuīwéiyīfūdāngguānwànfūmòkāisuǒshǒu关，万夫莫开。所守蛇，磨牙吮huòfěiqīnhuàwèilángyǔcháicháobìměnghǔxībìchángshémóyáshǔn或匪亲，化为狼与豺。朝避猛虎，夕避长城虽云乐，不如早xuèshārénrúmájǐnchéngsuīyúnlèbùrúzǎohuánjiāshǔdàozhīnánnán血，杀人如麻。锦还家。蜀道之难，难yúshàngqīngtiāncèshēnxīwàngchángzījiē于上 青天，侧身西望长咨嗟。 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/0e23a0acf56527d3240c844769eae009591ba2f8.html