shǔdàonánlǐbái蜀道难(李白) 噫吁嚱!危乎高哉!蜀道之难，难于yīxūxīwēihūgāozāishǔdàozhīnánnányúshàngqīngtiān上青然!尔来四万八千鸟道，可以横栈天!cáncóngjíyúfúkāiguóhémángráněrláisìwànbāqiānsuìbùyǔqín蚕塞丛及鱼凫，开国何茫人烟。西当摧壮岁，不与秦sàitōngrényānxīdāngtàibáiyǒuniǎodàokěyǐhéngjuééméidiān通太白有绝峨眉相钩巅。dìbēngshāncuīzhuàngshìsǐránhòutiāntīshízhànxiānggōulián地崩上山士死，然后天梯石连。shàngyǒuliùlónghuírìzhīgāobiāo有六龙回日之高尚川。黄鹤之飞标，下有xiàyǒuchōngbōnìzhézhīhuí冲波逆折之回攀援。青猱欲度愁参历井chuānhuánghèzhīfēishàngbùdéguòyuánnáoyùdùchóupānyuánqīng不得过，猿岩níhépánpánbǎibùjiǔzhéyíngyánluánménshēnlìjǐngyǎngxiéxīyǐ泥何盘盘，百步九折手抚膺坐长萦峦。扪仰胁息，以shǒufǔyīngzuòchángtàn叹。 岩不可攀。但见悲 问君西游何时还畏途巉鸟愁凋号古木，空雄飞雌从绕林wènjūnxīyóuhéshíháiwèitúchányánbùkěpāndànjiànbēi间。又闻子规啼夜月，青天，使人听此niǎoháogǔmùxióngfēicícóngràolínjiānyòuwénzǐguītíyèyuè山。蜀道之难，难于峰去天不盈豗，砯崖上chóukōngshānshǔdàozhīnánnányúshàngqīngtiānshǐréntīngcǐdiāozhūyánliánfēngqùtiānbùyíngchǐkūsōngdàoguàyǐjuébìfēi朱颜!连争尺，枯松倒挂倚绝壁。飞tuānpùliúzhēngxuānhuīpīngyázhuǎnshíwànhèléiqíxiǎnyěruòcǐ湍瀑流喧转石万壑雷。其险也若此，jiēěryuǎndàozhīrénhúwèihūláizāi嗟尔远 守剑阁峥道之人，胡为乎来哉。 嵘而崔嵬，一夫当关，万夫莫开。所长jiàngézhēngróngércuīwéiyīfūdāngguānwànfūmòkāisuǒ狼与豺。朝避猛虎，夕避城虽云乐，不如早长蛇，shǒuhuòfěiqīnhuàwèilángyǔcháicháobìměnghǔxībìchángshé或匪亲，化为磨牙吮血，杀人如麻。锦上青还móyáshǔnxuèshārénrúmájǐnchéngsuīyúnlèbùrúzǎohuánjiāshǔ家。蜀dàozhīnánnányúshàngqīngtiāncèshēnxīwàngchángzījiē道之难，难于 天，侧身西望咨嗟。 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/81cedc4d4a2fb4daa58da0116c175f0e7dd11953.html