桃花源记 [ 魏晋 ] 陶渊明 jìntàiyuánzhōngwǔlíngrénbǔyúwéiyèyuánxīxíngwànglùzhīyuǎnjìntáohuāyuánjì晋太元中，武陵人捕鱼为业。缘溪行，忘路之远近。hūféngtáohuālínjiáànshùbǎibùzhōngwúzáshùfāngcǎoxiānměiluòyīng忽逢桃花林，夹岸数百步，中无杂树，芳草鲜美，落英bīnfēnyúrénshènyìzhīfùqiánxíngyùqióngqílín缤纷，渔人甚异之。复前行，欲穷其林。 línjìnshuǐyuánbiàndéyìshānshānyǒuxiǎokǒufǎngfúruòyǒuguāng林尽水源，便得一山，山有小口，仿佛若有光。biànshěchuánhuòránkāilǎngcóngkǒurùchūjíxiácáitōngrénfùxíngshùshíbù便舍船，从口入。初极狭，才通人。复行数十步，tǔdìpíngkuàngwūshèyǎnrányǒuliángtiánměichísāngzhú豁然开朗。土地平旷，屋舍俨然，有良田美池桑竹zhīshǔqiānmòjiāotōngjīquǎnxiàngwénqízhōngwǎngláizhòngzuònánnǚ之属。阡陌交通，鸡犬相闻。其中往来种作，男女yīzhuóxīrúwàirénhuángfàchuítiáobìngyíránzìlè衣着，悉如外人。黄发垂髫，并怡然自乐。 jiànyúrénnǎidàjīngwènsuǒcóngláijùdázhībiànyàohuánjiā见渔人，乃大惊，问所从来。具答之。便要还家，shèjiǔshājīzuòshícūnzhōngwényǒucǐrénxiánláiwènxùnzìyúnxiānshìbì设酒杀鸡作食。村中闻有此人，咸来问讯。自云先世避qínshíluànshuàiqīziyìrénláicǐjuéjìngbúfùchūyānsuìyǔwàirénjiàngé秦时乱，率妻子邑人来此绝境，不复出焉，遂与外人间隔。wènjīnshìhéshìnǎibùzhīyǒuhànwúlùnwèijìncǐrényīyīwéijùyánsuǒwén问今是何世，乃不知有汉，无论魏晋。此人一一为具言所闻， jiētànwǎnyúréngèfùyánzhìqíjiājiēchūjiǔshítíngshùrìcíqùcǐ皆叹惋。余人各复延至其家，皆出酒食。停数日，辞去。此zhōngrényǔyúnbùzúwéiwàiréndàoyě中人语云：“不足为外人道也。” jìchūdéqíchuánbiànfúxiànglùchùchùzhìzhījíjùnxiàyìtàishǒu既出，得其船，便扶向路，处处志之。及郡下，诣太守，shuōrúcǐlùtàishǒujíqiǎnrénsuíqíwǎngxúnxiàngsuǒzhìsuìmíbúfùdé说如此。太守即遣人随其往，寻向所志，遂迷，不复得路。 nányángliúzǐjìgāoshàngshìyěwénzhīxīnránguīwǎngwèiguǒxún南阳刘子骥，高尚士也，闻之，欣然规往。未果，寻bìngzhōng hòusuìwúwènjīnzhě病终，后遂无问津者。 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/9c881d1abeeb19e8b8f67c1cfad6195f312be8ab.html