《项脊轩志》 归有光〔明代〕 xiànɡjǐxuānɡuīyǒuɡuānɡmínɡdàixiànɡjǐxuānzhì项脊轩，旧南阁子也。室仅方丈，可容一人居。百年chénníshènlùyǔzéxiàzhùměiyíànɡùshìwúkězhìzhěyòuběijiùnánɡézǐyěshìjǐnfānɡzhànɡkěrónɡyìrénjūbǎinián老屋，尘泥渗漉，雨泽下注；每移案，顾视无可置者。又北xiànɡlǎowū向，不能得日，日过午已昏。余稍为修葺，使不上漏。前辟sìchuānɡyuánqiánɡzhōutínɡyǐdānɡnánrìrìyǐnɡfǎnzhàoshìshǐdònɡrányòuzábùnénɡdérìrìɡuòwǔyǐhūnyúshāowèixiūqìshǐbúshànɡlòuqiánpì四窗，垣墙周庭，以当南日，日影反照，室始洞然。又杂植兰桂竹木于庭，旧时栏楯，亦遂增胜。借书满架，偃仰xiàoɡēmínɡránwùzuòwànlàiyǒushēnɡértínɡjiējìjìxiǎoniǎoshíláizhuóshízhílánɡuìzhúmùyútínɡjiùshílánshǔnyìsuìzēnɡshènɡjièshūmǎnjiàyǎnyǎnɡ啸歌，冥然兀坐，万籁有声；而庭阶寂寂，小鸟时来啄食，人至不去。三五之夜，明月半墙，桂影斑驳，风移影动，shānshānkěrénzhìbúqùsānwǔzhīyèmínɡyuèbànqiánɡɡuìyǐnɡbānbófēnɡyíyǐnɡdònɡ珊珊可爱。 ài 然余居于此，多可喜，亦多可悲。先是，庭中通南北为一。迨诸父异爨，内外多置小门墙，往往而是，东犬西吠，客逾庖而宴，鸡栖于厅。庭中始为篱，已为墙，凡再变矣。kèyúpáoéryànjīqīyútīnɡtínɡzhōnɡshǐwéilíyǐwéiqiánɡfánzàibiànyǐyīdàizhūfùyìcuànnèiwàiduōzhìxiǎoménqiánɡwǎnɡwǎnɡérshìdōnɡquǎnxīfèirányújūyúcǐduōkěxǐyìduōkěbēixiānshìtínɡzhōnɡtōnɡnánběiwéi家有老妪，尝居于此。妪，先大母婢也，乳二世，先妣抚之shènhòujiāyǒulǎoyùchánɡjūyúcǐyùxiāndàmǔbìyěrǔèrshìxiānbǐfǔzhī甚厚。室西连于中闺，先妣尝一至。妪每谓余曰：“某所，érmǔlìyúzīyùyòuyuērǔzǐzàiwúhuáiɡūɡūérqìniánɡyǐzhǐkòushìxīliányúzhōnɡɡuīxiānbǐchánɡyīzhìyùměiwèiyúyuēmǒusuǒ而母立于兹。”妪又曰：“汝姊在吾怀，呱呱而泣；娘以指叩ménfēiyuē门扉曰：‘儿寒乎？欲食乎？’吾从板外相为应答。”语未毕，yúqìyùyìqìyúzìshùfàdúshūxuānzhōnɡyírìdàmǔɡuòyúyuēwúérhánhūyùshíhūwúcónɡbǎnwàixiānɡwéiyìnɡdáyǔwèibì余泣，妪亦泣。余自束发读书轩中，一日，大母过余曰：“吾儿，久不见若影，何竟日默默在此，大类女郎也？”比去，以手阖门，自语曰：“吾家读书久不效，儿之成，则可待乎！”qǐnɡzhīyǐshǒuhéménzìyǔyuēwújiādúshūjiǔbúxiàoérzhīchénɡzékědàihūérjiǔbújiànruòyǐnɡhéjìnɡrìmòmòzàicǐdàlèinǚlánɡyěbǐqù顷之，持一象笏至，曰：“此吾祖太常公宣德间执此以朝，tārìrǔdānɡyònɡzhīzhānɡùyíjìrúzàizuórìlìnɡrénchánɡháobúzìjīnchíyíxiànɡhùzhìyuēcǐwúzǔtàichánɡɡōnɡxuāndéjiānzhícǐyǐcháo他日汝当用之！”瞻顾遗迹，如在昨日，令人长号不自禁。 xuāndōnɡɡùchánɡwéichú轩东故尝为厨，人往，从轩前过。余扃牖而居，久之，zúyīnbiànrénxuānfánsìzāohuǒdébùféndàiyǒushénhùzhěxiànɡjǐshēnɡrénwǎnɡcónɡxuānqiánɡuòyújiōnɡyǒuérjūjiǔzhīnénɡyǐ能以足音辨人。轩凡四遭火，得不焚，殆有神护者。项脊生shǔqīnɡshǒudānxuélìjiǎtiānxiàqíhòuqínhuánɡdìzhùnǚhuáiqīnɡtái曰：“蜀清守丹穴，利甲天下，其后秦皇帝筑女怀清台；刘xuándéyǔcáocāozhēnɡtiānxiàyuēliú玄德与曹操争天下，诸葛孔明起陇中。方二人之昧昧于一yúyěshìhézúyǐzhīzhīyúqūqūchǔbàiwūzhōnɡfānɡyánɡméishùnmùwèizhūɡěkǒnɡmínɡqǐlǒnɡzhōnɡfānɡèrrénzhīmèimèiyúyì隅也，世何足以知之，余区区处败屋中，方扬眉、瞬目，谓有奇景。人知之者，其谓与坎井之蛙何异？” 余既为此志，后五年，吾妻来归，时至轩中，从余问古事，或凭几学书。吾妻归宁，述诸小妹语曰：“闻姊家有阁子，且何谓阁子也？”其后六年，吾妻死，室坏不修。其后二年，余久卧病无聊，乃使人复葺南阁子，其制稍异于前。然自后余多在外，不常居。 庭有枇杷树，吾妻死之年所手植也，今已亭亭如盖矣。 ——完 wántínɡyǒupípashùwúqīsǐzhīniánsuǒshǒuzhíyějīnyǐtínɡtínɡrúɡàiyǐyúduōzàiwàibùchánɡjūyújiǔwòbìnɡwúliáonǎishǐrénfùqìnánɡézǐqízhìshāoyìyúqiánránzìhòuqiěhéwèiɡézǐyěqíhòuliùniánwúqīsǐshìhuàibùxiūqíhòuèrniánshìhuòpínɡjīxuéshūwúqīɡuīnínɡshùzhūxiǎomèiyǔyuēwénzǐjiāyǒuɡézǐyújìwéicǐzhìhòuwǔniánwúqīláiɡuīshízhìxuānzhōnɡcónɡyúwènɡǔyǒuqíjǐnɡrénzhīzhīzhěqíwèiyǔkǎnjǐnɡzhīwāhéyì 本文来源：https://www.wddqw.com/doc/e8338a6f2a4ac850ad02de80d4d8d15abf230093.html